تا کوچک است میتوان با آن مقابله کرد ویا حتی بدترین و وحشی ترین اش را دستی کرد از راه خودش . . .

اما امان از آن روزی که نفس ما اینچنین شود . . .

 اگر نتوانیم نفسمان را کنترل کنیم او هم به ما خیانت خواهد کرد و چقدر سخت است که خودت به وجودت خیانت کنی. . .

می آید تهدیدت میکند و کم کم . . .

اگر بترسی و در مقابل اش نایستی تو را تکه تکه میکند و اتو چیزی باقی نمیماند . پس باید ایستاد . . .

در مقابل نفس با سلاح ایمان . .  به سمت اش نشانه بگیر. . .

خواهد رفت و اگر باز هم تو را تهدید کرد ذکرهای آسمانی را به سوی اش شلیک کن و صدای آن او را فراری خواهد داد. . .

 اگر هر روز در مقابل اش بایستی او میداند نمیتواند دگر در این محدوده وارد شود وتو  پیروز میشوی . . .

و مدال ایمانت را از خدا خواهی گرفت . . .

نفس همچون حیوانی درنده و وحشی هر روز به سویمان حمله ور میشود و این ما هستیم که باید انتخاب کنیم . ماندن یا . . .

نوشته شده توسط آسمان .. .ظهر چهرشنبه

آرام نشسته ای و در سکوتت من خیس میشوم. . .

چشم هایت را رو به دنیا بسته ای . . . تا خواهش هایت بروند و جا بخورند و تو برخلاف بازی عمل میکنی و آنها را هیچ وقت پیدا نخواهی کرد . . .

حالا من چشم هایم را بسته ام تا تو را نبینم تا راحت تر آنهایی را که جا خورده اند با لذت پیدا کنم . . .

چقدر بین و من و تو اختلاف است هردو چشم هایمان را بسته ایم . . . اما من برای چه و تو برای که . . .

هنوز باران دعاهایت کویر خشک و داغ شلمچه . . . را خیس میکند. . .

 تازه میفهمم چرا و قتی در آن کویر داغ راه میروم جز خاک چیزی نمیبینم . اما صورتم خیس میشود. . .

 دلم هوای پرواز میکند و تو به من کمک میکنی . . . یاد میدهی بال گشودن را . . . پر زدن را. . .

 صدای بغض دلم را هیچ کس نمیشنود در آن همه هیاهو . . . و تو پیرهنت را میگذاری  تا برای خون دل اش گریه کنم . .

تازه میفهمم چرا زمین خاکی شلمچه  نبض دارد. . . آنجا پر از شبنم هاییست که از قلب روییدند و امروز این کویر خاکی پر از قلب است . . .

بوی مهر میدهد آنجا . . . حالا  میدانم چرا زهرا با بوسه زدن بر این خاک دل اش آرام میگیرد و انگار در آغوش پدر میگرید. . .

حالا من میدانم  چرا هرکس به آنجا میرود چفیه اش را پایین می آوردو زانوی غم بغل میگیرد . .

همه صدایت را میشنوند . . . زمین امانت دار خوبی بوده است . . . هنوز میشود صدای نجواهایتان را از دل خاک شنید. . .

شما هم  فهمیدید مثل من . . . آنجا قدمگاه حسین علیه السلام است . . . آنجا همان جاست که دستان عباس را قطع کردند. . .

 آنجا همانجاست که قاسم پر زدو . . .

انجا زینبی نبود . . .

اما مادری پهلو شکسته  در همان قطعه ی خاکی برای همه مادری کرد. . .آنجا شلمچه . هویزه . . . نیست . . .

آنجا کربلاست. . . .

نوشته شده توسط آسمان . ظهرچهارشنبه.. .

خیلی اصرار میکرد که تو رو خدا اگه آشنا دارین برای  من و بچه هام  جا بگیرین تا ما هم با شما بیایم سفر راهیان نور. . . هرچه من میگفتم  که نمیشه با این کاروان بیای اون بیشتر پافشاری میکردو از عشقش به شهدا میگفت . والتماس میکردو میگفت که آرزوشه فقط یک بار بره و از مناطق دیدیدن کنه . . .

من که دیدم خیلی اصرار میکنه پیگیر شدم تا شاید بتونم کاری براش بکنم . گرچه به من حقیر هم ربطی نداشته و نداره . این شهدا هستند که کارت دعوت را میفرستند. . .

بالاخره یک جایی رو براش پیدا کردم ومنتظر بودم تا با ذوق و شوق خبرشو بدم . . .

 صبح که رفتم سرکار گفتم . یک خبر خوش کارت درست شده . ان شاالله شما هم به این سفر میرین. . .

ولی اصلا خوشحال نشد که هیچ چشم و ابرویی تیز کردو گفت . . . نه بابا من دیگه نمیخوام برم منصرف شدم . . .

 گفتم چرا ؟

گفت مگه نشنیدی دیروز اخبار میگفت یک کاروان از خراسان  تو راه منطقه بودند تصادف کردند 4 نفر مردندو چندین نفر زخمی شدند. . .

مگه من جونمو از سر راه پیدا کردم  که با دست خودم خودمو بچه هامو بکشم . . .

 نخواستیم بابا همین جا جامون بهتره . . .

من هنوز کلی آرزوهای مختلف دارم . . . هنوز از پول سیر نشدم . . .دلم خیلی چیزها میخواد. . .

شما برین جای ما هم دعا کنید . . . و بعد بلند خندیدو رفت . . .

من هم با صدای بلند این  یک بیت و خوندم. . .

عشق هفتادو دو سر میخواهد         بچه بازیست مگر عشق . . . .جگر میخواهد.

نوشته شده توسط آسمان. صبح دوشنبه

برای اولین بار بود که قرار شد با خانواده ام به جنوب برویم . در همان سالی که محرم در آغاز سال نو . . .

پدرم تصمیم گرفته بود که سال تحویل را در آنجا باشیم ومن و برادرو خواهرم که هیچ وقت آنجا نرفته بودیم از ذوق و شوق در پوست خود نمیگنجیدیم و حتی اگر یک بال هم داشتیم یقینا تا آسمان میرفتیم.. .

اما همیشه میشنیدم که اطرافیان میگفتند تا شلمچه بروی و به زیارت آقا در کربلا نروی خیلی حیف است  یعنی چند قدم آن طرف سیم های خاردار  کربلاست و ما باید از همین جا نگاه کنیم و زیارت نامه بخوانیم. ..

ومن هم در رویایم شکل گرفت که ما قرار است به جایی برویم که از آن طرف اش میتوان کربلا را دید.. .

کلی پول هایم را جمع کردم تا از تمام شهرها  برای خودم و دوستانم سوغاتی بخرم . . .

ودر مسیر راه فکر میکردم چه بخرم. . . .

مسیرها طی شدند و ما به شلمچه رسیدیم ومن تمام فکرو ذهنم شده بود دیدن کربلا. . .

اول رفتم پشت سیم های خاردار تا نماز زیارت بخوانم و بعد نگاه کنم . . .

الله اکبر نماز را که بستم باد شدیدی وزید و چفیه ام و جانمازم و تمام پولهایی که لای قرآن گذاشته بودم  پر گشودند و رفتند همه ی وسایلم از سیم ها گذشتند ومن ماندم و مهر تربت کربلا.

اما اولین بار بود که برای پول از دست رفته ام غصه نخوردم و نمیدانم چرا ؟

مسجدی در نقطه ی مقابلم بود ومن فکر میکردم کربلاست و حرم امام حسین علیه السلام  است دلم شکست و همچون کودکی که مادرش را گم کرده اشک میریختم و التماس میکردم که مرا بخواند و طلب کند. . .

بعد از یک ساعت تازه فهمیدم آنجا کربلا نبود هرچند عطر کربلا را داشت . . .

 خجالت کشیدم و به هیچ کس نگفتم . اما دلم شکست . . .

کمی با خاک حرف زدم . . . با شهدا دردو دل کردم و گفتم کاش من هم آنجا بودم . . .

 اگر کربلا بودم به جای همه ی شما زیارت میکردم. همه میگن شهدا خوب پذیرای مهمونهاشون هستن . شما که دارو ندار منو به باد دادین . . . حداقل دستای منو برسونین به کربلا. . .

با تمام عشقم با شهدا حرف میزدم و احساس میکردم همشون کنار من نشسته اند و دارند به حرفهام گوش میدند چه حال قشنگی بود. . .

و چه زیبا بود خاکی شدن .. . اونجا این اشک ها هستند که مسیرو بهت نشون میدن . . .

و بغض تنها چیزیه که اونجا نمیتونی تو سخت ترین زندان هم نگهش داری. . .

آرام شدم . اگر خودم را نمیدیدم شاید باورم میشد که پروانه شده ام. حالا از همه چیز لذت میبردم . . . فقط یک چیز سخت بود وآن هم دل کندن از شهدا و عطر کربلا. . .

سال بعد در همان زمان من در کربلا به یاد شهدا نماز میخواندم.

نوشته شده توسط آسمان غروب یکشنبه

        دلم خیلی هوای شلمچه را دارد . . . هوای اروند رود را . . . مسجد. . .من میخواهم بنویسم از کبوتران دلم . . .

 از کبوترانی که چند روز است مثل همیشه و هر سال کوچ میکنند به جایی که پر از گندم های نیاز است . . .

نمیدانم شاید من با پای دلم زودتر برسم. . . پس مینویسم . . .

آمده بودم تا کمی خلوت کنم . . .
با برادران شهیدم دردو دل کنم . گفتم وقتی بروم که هیچ کس نباشد تا برای خودم باشم.
در گوشه ای که پر از سکوت بود جوانی آرام نشسته بود و انگار زودتر از من ّامده بود . . .
پر از پاکی و طراوت و شاید آمده بود تا عشق بازی را با خدا یاد بگیرد. . . شاید آمده بود تا خصوصی به کلاس آدمیت برود. . .
در وجودم احساس کردم همه چیز زمین و آسمان و برادران شهیدم  همه و همه دارند به او نگاه میکنند. . .
اما خوب فهمیدم که او هم از اهل زمین نیست  خواهد رفت . . کی خدا میداند. . . چرا که دل اش انگار خیلی وقت است که رفته و شاید هم آمده بود دنبال دل اش. . .
 راستی دل ما کجاست . . .؟ کسی از دل من خبر دارد؟
دل ما کجاست و باید به چه کسی بسپاریم برایمان پیدا کند ؟ دلمان کجاست . . .
در خیابان . . . در مجالس . . . در نگاه ها . . . . در عکس ها . . . . در ذهنمان . . .
وای که باید کجاها را بگردیم شاید آن هم شاید دلمان پیدا شود و شاید هم باز جایش را عوض کند. . .

خوش به حالت جوان که لااقل میدانی که دلت کجاست و پایش نماز میخوانی . . . حالا تو به من بگو چگونه دلم را پیدا کنم. . . .؟

نوشته شده توسط آسمان . . . دل نوشت. صبح یک شنبه