خدای مهربانم

امروز که در زندان نفسم اسیرم ، فقط به تو فکر میکنم

باری دیگر دل را خانه تکانی میکنم وبا قطرات باران عشقت ،آیینه دل را از گردو غبار دو رونگی و گناه پاک میکنم تا تصویر مهربانی و صداقتت را زیباتر و روشن تر ببینم.

خدایا کاش می شد آنقدر قدرتمند بودم تا با دیو مشکلات و سختی ها بجنگم وبا قدرت ایمان و توکل او را بر زمین زنم و پیروز از میدان زندگی و دنیا بیرون آیم.

خدای من

زمانی که از دره های پر پیچ و خم زندگی می ترسم،

آنگاه که خسته و ناتوان راه طولانی زندگی را با تمام سنگ ریزه های غم ، با پایی برهنه می پیمایم. . .

زمانی که آیینه دل را سنگ نارفیقی می شکند،

آنگاه که قلبم تکه تکه می شود از رسم ناخوشایند روزگار، در نیمه های شب تو را میخوانم به سجاده ی سبز نمازم پناه می آورم. . .

رد پای باران را میگیرم تا به تو برسم

دستهای خسته ام را خالصانه به سویت دراز میکنم و از ته قلب صدایت میزنم. . .

یا قادر  یا قدیر  یا عزیز  یا علیم  یا بصیر  یا سمیع  یا لطیف  یا حی و یا قیوم. . .

خدای خوبم

تمام وجودم تشنه ی یک قطره از محبت توست ، با نور عشق و محبتت دشت غم زده ی قلبم را سیراب گردان که سالهاست تشنه ی باران رحمت توست . . .