دلم خیلی گرفته...

محرم هم به آدم یک جور نشاط قلبی میده ، هم یک غم خاصی رو تو دل آدم ایجاد میکنه که با همه ی حس ها متفاوته. . .

از زمانی که به خودم اومدم و تونستم محرم و امام حسین (ع) تا حد خودم درک کنم ،

هر وقت چشمام به دختر بچه های 3ساله میافته که گوشواره دارند دلم یهو میریزه . انگار یکی تو دلم داد میکشه مواظب باش گوششو پاره نکنن. . .

چند روز پیش نزدیک حرم یک دختر کوچولویی داشت راه میرفت از مامانش عقب افتاده بود دلم لرزید رفتم پیش مادرش و گفتم مواظب باش گوششو پاره نکنن  یک گوشواره ی کوچولو که ارزش نداره که گوشش پاره شه . آخه شنیدم بعضی از دزدهای بی انصاف اطراف حرم رسم یزیدیهارو ادامه دادن و برای دزدیه گوشواره گوش  طفلکی هارو پاره میکنن. . .خدا انشاالله به حق گوش پاره شده ی 3 ساله ی کربلا هدایتشون کنه. . .

. . .

تا حالا دیدین بچه های شش ماهه رو چقده نازو دلنشینن . من همیشه حس میکنم همه جا روضه ی علی اصغر خونده میشه، حتی تو غیر محرم ها.

هر وقت برادرزاده ی کوچولومو بغل میکنم و به گلوی کوچولوش نگاه میکنم جیگرم آتیش میگیره . از درون میسوزم . واین اتفاق همیشه و همه جا میفته تو صف تاکسی. اتوبوس . خونه . خیابون . هرجایی که شش ماهه ای دیدی و دلت لرزید بدون بساط روضه ی دلت محیا شده. . .

روضه خون دل خودته . فقط نگاهی به قنداقه اش بنداز . یک نگاه هم به گلوی کوچولوش. . .