درخیال بارانی ام ، گلهای باغچه ام با یاد تو سیراب میشوند و پرندگان به عشق تو آواز سر می دهند. . .

پروانه ها با مهر تو پر میزنند، دریا برای تو خود را به زمین میکشاند و با موجهایش برای تو عشق را میخواند. . .

آسمان برای دیدن تو میگرید ومن هم زمزمه های دلتنگی ام را برای تو سر میدهمو فریادمیزنم خدای مهربانم دوستت دارم. . .

خدایا دلم میخواهد در نهایت تنهاییم ، در میان سبزه زارهایی که همه از لطف و کرم و عنایت توست بنشینم و به آسمان نگاه کنم ، به ستاره هایی که بی ستون  به اراده ی تو ایستاده اند وبه خورشیدی که از عشق تو هر روز در تب خود میسوزد بنگرم .

و عاجزانه فریاد بزنم،

ملتمسانه از درگاهت بخواهم.،

که مرا درمیان این همه آشفتگی های زمانه با گرگ های نفس و جهل و نادانی رها نکنی،

مرا در میان این دنیای بی رحم، میان این روزهای طمع کار به روزگار نسپاری. . .

ومرا اینچنین رها نکنی ، پناهم دهی در محراب مومنان و سجاده نشینان در گوشه ای از حریم لطفت. . .

((یا سریع الرضا اغفرلمن لا یملک الا الدعا))