همیشه هر وقت میخواهیم برویم مسافرت همه چیز با خودمان میبریم . غذا ، آب خنک، تنقلات ، لباس گرم ، وسایل تفریح ، قرص ماشین. . . ،پول کافی همه چیز به اندازه تا کم نیاریم تو راه. تازه خونه و زندگی و وسایلمان را هم به کسی میسپاریم تا زمان بازگشتمان مواظب آن باشد.به امید انکه به زودی خواهیم آمد. اما به راستی با چه اطمینانی.؟

کاش برای سفر اخرت هم تا این حد منظم و آینده نگر بودیم. سفری که نمیدانیم چه زمانی آغاز خواهد شد و میدانیم که هیچگاه بر نخواهیم گشت. آنجا اگر توشه راه کم بیاوریم چه باید بکنیم؟ راستی وسایلتان را به که می سپارید.؟ اگر دیدید که برای سفر بدون غم لحظه شماری میکنید و ترسی ندارید پس شما تمام لوازم مسافرت را آماده کردید ومشکلی نیست سفرتان شیرین خواهد بود ولذت بخش. اما انها که  مثل من از این سفر فراریند تا دیر نشده عجله کنند که وقت کم است. زودترپیدا کنید کسانی را که امین  شما هستند تا بتوانید زندگیتان را به آنها بسپارید بروید به دنبال توشه راه. حق الناس. حق الله. . . بروید به دنبال غذای آخرت تا در راه تنها نمانید . . .سفر نزدیک است . . . شاید امشب شاید فردا شاید حالا. . .

بازگشت همه به سوی اوست