راز عروج

خاک و سنگر بود وقرآن کریم           یک نفس نور و دعا و یا رحیم

چشم چشمه بود ودل دریای خون       اشک بود و سفره ­ای بی آب و نون

مشک پر آب و لبی لب تشنه بود        سجده­ گا هش پر ز خاک و سجده بود

او چه می­گفتش که سجده خیس شد   عشق از  دامان  اشک   لبریز    شد

گویی پیشانی ز خاکش دل ربود         ماه و خاک و آسمان غرق سکوت

تا که از لب ذکر لبیکش رسید           قلب او چون یک پرنده­ ای تپید

رنگ از رخسار و از چهره پرید           گویی او چیزی ز الله­ اش خرید

تا که سر از سجده­ ی حق بر             خون ،جسم و جان او در بر گرفت

من نمی­دانم که او واقع که بود           این چنین جسمش گلوله­ ها ربود

من که رجعت را ز سر آموختم          چشم بر این سجده­­ هایم دوختم

تا که بینم راز آن رجعت چه بود        این چنین جسمش گلوله ها ربود

                ( اسمان ) بچه های خدا