از عروسی انها 10 سالی گذشته بود و بچه دار  نشده بودند. تصمیم گرفتند نذر کنند که اگر خدا  حاجتشون و بده  به نیت بچه های بهزیستی قربانی کنند و بین انها تقسیم کنند . و این اتفاق افتاد و لطف خدا شامل حالشان شد. اقا محمود رفت و بره ای خرید و گفت تا به  دنیا امدن فرزندم آن را بزرگ خواهم کرد . تا خوب بزرگ شود. بره کوچک هر روز بزرگ و بزرگ تر شد و رشد عجیبی داشت  کودک به دنیا آمد و زمان ادای نذر فرا رسید. گوسفند آنقدر بزرگ و فربه شده بود که توجه همه را جلب کرده بود. محمود که باید فردا گوسفند را قربانی میکرد با دیدن گوسفند نظرش تغییر کرد و گفت حیف است برای گوسفند خیلی زحمت کشیده ام حالا باشد تا بعد . . .این را خودمان میخوریم تازه کلی پولش میشود.. . بی خیال حالا دستمون تنگ است زیاد خرج کرده ایم باید کمی صرفه جویی کنیم . . . چند نفری تذکر دادند که نذرت را ادا کن و بر عهدت پایبند باش.  . فایده ای نداشت. شب خوابیدند و صبح شد و همه صحنه ای دیدند که از کارشان پشیمان شدند و درس عبرتی شد برای کسانی که بر عهد خود باقی نمیمانند. گوسفندی که محمود برایش نقشه کشیده بود مرده بود وطناب گردنش او را خفه کرده بود. . . واز سمتی دیگر بیماری دیگر به سراغ خانواده امد . . .