|
بچه های خدایی 
|
این روزها دلم خیلی هوایی حرمت شده آقا. به ماه حسودی میکنم ... به آسمان ... به ستاره ها... خوش بحالشان که همیشه نظاره میککنند تورا از دور دست .. پس چرا من نمی توانم ببینمت ... راست است که میگویند اگر دل صاف باشد و بی ریا همه چیز را میبیند ... خوش بحال دل صاف آسمان و قلب بی ریای ماه که هر چه دارند رو می کنند و فدایت ... پس من چه کنم ... در کدامین آیینه چهره ام را عوض کنم و در کدامین چشمه شستشو دهم دلم را و غسل توبه کنم با کدامین باران... آب نیسان جمع کرده بودم تا دوا شود بر زخم بیمار دلم .. اما این دوا نیز طبیب می خواهد ... دلم سخت به در هوای دیدنت پر میزند برس به داد این بچه کبوتر کوچکت آقا که مجال بال زدن ندارد تا مقصد نور... به بالهای شکسته و خسته ام حالی ببخش تا پر بزنم به سوی دشت رحمتت... من دلم برای گندم های ریز دانه ی حرمت تنگ شده .. نمی خواهی آقا مرا مهمان سفره ی کبوترانت کنی ... چشم انتظار نگاهت هستم یا ضامن قلب های بی قرار... ...دل نو ش ت آسمان [ یکشنبه 91/3/21 ] [ 9:38 صبح ] [ اسمان ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
