مولا جان

امروز هم یکی از آن صدها جمعه ایست که برای دیدنت پشت پنجر ه های چشمانمان به انتظارت نشسته ایم . کودک کوچک اشک هایمان را بر دامن خود نشانده ایم تا کمی آرام بگیرد این دل دردمند و منتظر ...

مولای من

هر جمعه که می آیدبی قرار تو می شوند آسمان و زمین ... پرندگان سکوت می کنند در آشیانه هایشان تا شاید صدایی را که سالهاست چشم انتظار شنیدن اش هستند  بشنوند...

 همه منتظر مردی هستند که آبروی روزگار است

بوی عطر نرگس تو عشق ا به گریه وادار می کندو .. و گلها را هوایی نگاهت ...

آقا جان من نمی دانم که چقدر باید بدوم تا چه فاصله ای باید نفس نفس زنم جاده های تو را تا به مرز معرفتت برسم...

من که جز تو پناهی ندارم و امروز روز توست و من مهمان تو ام ... پذیرایم باش آقای خوبم... من روزهاو ماه هاست که دلم قهر کرده از خانه ی وجودم و خیمه زده بر سر راهت ..

چقدر دلم برایت تنگ شده .. کاش می شد من هم نوازش دست های مهربانت را حس کنم .. خوش به حال بچه های کوچه های عاشقی که هر روز تو را میبینند و آرام می شود بغض تنهای یشان ...

خوش به حال نسیم که هر روز با عطر تو جانی دوباره می گیرد ... هر سال بهار گل های باغمان هم دق میکنند از هجر دوری ات  همه آرزو دارند تا دوباره سبز شوند با سلام تو ...

خانه ی ما سالهاست تاریک است ومن از این تاریکی می ترسم اگر تا به امروز زنده ام فقط به امید نور وجود شماست..

آقاجان

گم شده ام در این دنیای پر هیاهو ستانم را بگیر ومسیر زندگیم را نشانم بده...

می دانم که برایمان غصه میخوری میدانم هر دوشنبه از غم امت رسول... دست بر کمر می گیری ... می دانم که چقدر پیر شده ای از جوانی ما... میدانم که شفاعت میکنی دلهای بیمار را ...

چون میدانم که بزرگی و مهربان به تو پناه اورده ام ای امام مهربانم...

باز هم قاصدک های دعایم را روانه ی آسمان می کنم تا به تو برسند تا اشک هایم را به تو نشان دهند تا بدانی اگر روسیاهم اما دلی عاشق دارم که هنوز راه عاشقی را یاد نگرفته ...

 مرا دریاب مولای من...

اللهم عجل لولیک الفرج

بغض بارانی دلم... نوشته شده توسط آسمان.