شقایق ها

دیدی که شقایق ز نفس افتاده است        گلبرگ خودش به آتش و خون داده است

آری که شقایق سینه­ اش سوخته است       اما ریشه­ اش را به زمین دوخته است

او بال و پرش میان اتش داغ است            گویند که سینه شقایق صاف است

آن گل که به زیر خاک تنها مانده است      تنها ساقه­ ایست از گلش جا مانده است

از شبنم خونی دلش من خواندم              اینجا تربت زهراست من هم ماندم

نوشته شده توسط آسمان (نوجوانی)