اادمی خواهم همگام با سایه تنهایم در خیال بارانی ام قدم بزنم و چتر شکسته ی بغضم را بگشایم.

میخواهم شاعر لحظه های سرخ باشم و غزل غزل گریه کنم . . .

می خواهم در امتداد خاموش از تو بگویم از تو که طراوت شقایقهای با غچه ام خواهی بود. . .

خدایا دوست دارم همیشه از تو بنویسم ، بی آنکه در جستجوی قافیه باشم ، بی آنکه واژه ها را انتخاب کنم .

میخواهم ساده بنویسم از تو. . .

 از تو که هنوز می دانم دوستم داری و هر سپیده دم  یک سبد مهربانی از تو هدیه می گیرم. . .

 گرچه گاهی از یادت غافل می شوم . اما تو دلگیر نمی شوی و مرا میبخشی.

خدایا یاری ام کن تا فقط از تو و برای تو بنویسم. . .