ئو

می ایستی در برابر او که مثل هیچ کس نیست. . .

در برابر حضور سبزی که تو را به خویش میخواند. . .

قامت می بندی برای دیدار. ونیت می کنی برای گفتگو. . .

دستهای خواهش را بالا میبری ودر نور باران حقیقت به خاک می افتی. . .ودر او گم میشوی تا خود را بیابی

برایم بگو چگونه خود را پیدا میکنی. . .

از نیاز نماز برایم بگو واز ناگفته هایی که برای او داری. . .