آقا جون . . . دلم برایت تنگ شده . . .به من بگو چه کنم . . .

تا کی چشمانم باید اشکهایشان را بدرقه راه کبوترانت کنند . . . آخر من هم دلی دارم. . .

آقای من هر روز دلم به ضریح خواهرت دخیل میبندد و به امید اجابت آرام میگیرد. . .

من تا کی باید نقاره زنی اشکهایم را نظاره گر باشم . دلم برایت میخواند همه روز همه شب . همه وقت.

باز هم میخوانم .  در وجودم حس غریبی دارم . . .دلم پر از درد است . پر از بی کسی  پر از غریبی. . .

ناله هایم تو را میخواهند و برای تو فریاد میزنند. . .

کاش کمی گندم به کبوتر دلم میدادی آخر مدتهاست مدتهاست طعم گندم نچشیده . . .

کاش کمی از آب سقاخانه ات  به من میدادی . . .من تشنه ام . . .من تشنه ام آقا.

برای تمام دردهایی که به سینه اندوخته ام وبرای تمام حاجت های پر نکشیده ام تو را نمیخواهم . . .تو را برای دلم میخواهم. میخواهم دوباره زنده شوم . . .میخواهم با نور وجودت آرام بگیرم . . .همچون کبوترانی که دور گنبدت میچرخندو آرامند. . .

خوش به حال کبوترانت. . .