امشب آسمان ابریست . . .

وزینب (س) تنها و غریبانه آماده میکند طفلان را برای دوباره سوختن .

آسمان بازهم سرها را در آغوشش میگیرد و آرام التماس میکند. . .

مسیر کوفه تا شام . . .

چه غوغاییست امشب . . .

هنوز زخم سنگها میسوزدو شامیان جمع میکنند سنگ های  بیابان را. . .

نه . . .نه برای پای طفلان . . .جمع می کنند تا. . .

راه طولانیست و انگار چشمان پر از خون حسین (ع) زینب (س) را بر زمین میکشد. . .

انگار چشمان زینب (س) با نور آفتابی بر نیزه ها توان دیدن دارد. . .

آسمان نوازش میکند سرهای بی بدن را. . .

وزمین میسوزاند پاهای. . .

ای آسمان اگر دوستی پس چرا نباریدی وقتی لبان تشنه ی علی را دیدی. . .

ای زمین اگر دشمنی و پاهای اولاد پیغمبر را نشانه  میروی از چه روی  دهان نمیگشایی و زجر میدهی. . .

هنوز چند روزی از غم عاشورا نگذشته . . .تازه شروع دردو غم است .

وما کجاییم. . .