اين سخن ندارد پايان خداوندا هين رها کن ان خران را در گياه اين خران را کيمياي خوش دمي از لب توست خواست کردن ادمي پس فرو پوشان لحاف نعمتي تا بردشان زود خواب غفلتي ناله گرگان خود را موقوف کنيم اين خران را طعمه ايشان کنيم