سلام عليکم... متن خوبي نوشته ايد... زيبا و اثرگذار... اما به بعضي عباراتش که در زير آمده کمي نقد وارد است...
«به ما نگاه ميکردند ديگر هيچگاه نميتوانستيم به زيارت برويم... گرچه آنها نگاه ميکنندو نگاه نميکنند و به رويمان نمي آورند. . .»
«نمي دانم چقدر از من بدشان مي آيد و به چه سختي تحمل ام مي کنند اما ...هميشه درب هايشان باز است به روي همه .. به روي من .. و...»
برادر عزيزم يا خواهرگرامي امامان معصوم روح بلندتري از آنچه معمولا تصور ميشود دارند و نحوه برخوردشان هم به شکل خاصي است که جاي بحث آن اينجا نيست... هر کس فراخور حال خودش با خدا و اولياي او درد دل و مناجات ميکند اما بالابردن سطح اين ارتباط و شناخت نسبت به آنها هم داراي اهميت و نوعي وظيفه است. يکي از چيزهايي که باعث ارتباط عميق تر با اولياي الهي ميشود انس گرفتن با زيارت جامعه کبيره است که اگر در صورت توان يک شرح معتبر هم خوانده شود بسيار بسيار عالي ميشود.