سلام . يه روزي داشتم فكر ميكردم ... كه چقدر خدا مهربان و بزرگ است .. هزار بار گناه ميكنيم و باز با محبت ما را ميخواند..ياد مادر و پدرم افتادم اگر حتي هيچ وقت به ديدنشان نروي باز هم دوستت دارندو منتظرت ميمانند و خدا ازهمه حتي پدرو مادر هم مهربان تر است ... بعد ياد شهدا و بندگان خوب خدا افتادم و احساس كردم كه چقدر خدا دوستشان دارد و انها هم چقدر...
همه ي ما در يك چيز با هم شريك و يا شايد بهتر بگويم آشنا هستيم همه ي ما يك خدا داريم .. كه ما را آفريده ... به ما محبت مي كند و به دادمان مي رسد همه ي ما بچه ايم . بچه اي كه احتياج به محبت و نگاه دارد و اين يك تشبيه و شايد كلامي براي دلخوشي است .. بچه هاي خدا ...شهدا و بزرگاني كه به عشق خدا رفتند تا فاش كنند راز دلتنگي اشان را ...يك نزديكي كلامي به خدا .. در اين اسم حس خيلي خوبي وجود داشت كه منو جذب خودش كرد..