بر خیز و  دلت را  به  هویزه   بسپار             اشک دل خود را تو به دانه بشمار

این خون که در این خاک سرافراز شده است    با دانه­ ی اشک و عطش آغاز شده است     

بابا ز نبودنت همش سوخته ­ام           چشم و دل خود به راه و در دوخته­­ ام

امروز که عکس تو برایم مانده است     من دل گرو رهبر خود دوخته­ ام

آن گاه که لحظه­ ی وداع می­ آمد     بر جان و لبت ذکر خدا می­ آمد

از شبنم روی برگ­هایت خواندم         بوی  تو   به   بوی  شهدا  می­ماند

آن گاه که شب تا به سحر می­ماندی      بر قبله­­ ی عشق ربنا می­خواندی

آن گاه که اشک تو تمنایی د اشت      در سجده حق ذکر شهادت می­کاشت

آسمان بچه های خدا .(شعرهای دلم)