وآن روزگار رقابت بر سر نام خدا بود. و تمام مدها بر روی چند حرف خلاصه میشد. . .

الله. . .

یا فاطمه . . .

یا حسین. . .

. . .

و با قلم دل و جوهر عشق حک میکردند نام عشق هایشان را . . . عشق های واقعی. .

و آرام میشدند و با افتخار گام بر میداشتند. . .

 و واقعا چه زیبا و دلنشین میشدند. . .

برای همه زیبا بودند و همه مجنون نگاهشان بودند. . .

و رفتند با همان مد زیبا تا ما یاد بگیریم. اما حیف که ما هنوز یاد نگرفتیم الفبای عاشقی را. . .

تا .. .

ما جوهر عشقمان رنگی ندارد و حکاکی بی فایده است. .